woensdag 2 januari 2013

ONTMOETING MET EEN VOS - MEETING A FOX.


1 januari, nieuwjaarsmorgen word ik na een korte nacht door Snarf het bed uit gepest.
Snarf is niet bepaald "knalproof".  Toen hij als jonge hond op cursus zat, kon hij wel tegen een rotje want hij wist binnen de kortste keren wie verantwoordelijk was voor de knalletjes, dat was de hondentrainster.  Na de eerste schrik sprong hij dan vrolijk tegen haar op en keek haar aan van: "Dat deed jij joh".  Maar in de praktijk gaat hij er bij het geringste vreemde geluid als een haas vandoor, duikt de loopgraven in (onder in de kant van een diepe sloot) of schiet de bosjes in richting huis of auto.  Dus een lawaaierige oudejaarsavond en nacht met gillende keukenmeiden en enorme knallen is aan onze border collie niet besteed, sterker nog hij ligt hijgend en bevend als een rietje onder tafel, onder het bureau, in het toilet, in de badkamer of ergens anders maar wel heel dicht bij mij. Normaal slaapt hij in zijn mand in de keuken maar de nacht van de jaarwisseling wordt hij bij uitzondering in de slaapkamer toegestaan en slaapt aan het voeteneind van het bed.  Om een uur of 5 als de rust is weergekeerd, laat ik hem dan even in de tuin om te plassen want op de 31ste is hij al vroeg in de middag met geen stok meer de deur uit te krijgen. Daarna denk ik nog even verder te slapen, maar daar kunnen we alleen maar van dromen want na enkele uren het is nog nauwelijks licht, wordt er op mijn schouder getikt. Ik word wakker en houd me slapende, helpt niet, want het vriendelijke tikje wordt een natte neus in mijn gezicht, met zijn kop duwen tegen mijn hoofd, schoppen en trappen met zijn rechter poot en vervolgens gebruikt hij me als trampoline.  Ik verhef m'n stem en zeg: "Ga slapen",  gehoorzaam als hij is, doet hij dit onmiddellijk en krult zich weer op aan het voeteneinde.  Nog geen 5 minuten later begint hij weer van voor af aan, maar nu probeert hij mijn man.  Zo gaat hij nog even verder, totdat ik vermoeid opsta.  Het is vandaag mijn beurt voor de ochtendwandeling, als F. thuis is gaan we 's morgens om beurten.  Let wel, ik vind tijdig opstaan prima en ook de frisse wandeling doet me altijd goed, maar er zijn van die speciale dagen......  De regenhoed moet op want het giet van de regen. Eenmaal buiten genieten we, het is muisstil, niet de zg. stilte voor de storm, maar de stilte na de storm, letterlijk en figuurlijk.   Druipend van de regen lopen we met stok en bal tussen kassen met paprika's en orchideeën door, langs paardenweitjes en door bossages totdat we halverwege bij een open stuk grasland komen, waar Snarf het altijd leuk vindt om over een brede greppel heen en weer te springen.  


- de foto´s heb ik ´s middags op dezelfde plek gemaakt -

Maar dan zie ik iets...........aan de overkant van de watering langs een kas komt een VOS aangelopen. Op dezelfde sluipende manier als Snarf komt hij aangerend, ik blijf stokstijf staan en kijk..........Snarf is gelukkig achter me en blijft ook staan.  Als de vos ter hoogte van ons is blijft hij staan, gaat zitten en kijkt.........
Waarom heb ik nu mijn fototoestel weer niet bij me, ik had hier wel 20 goeie foto's van kunnen maken.  Zo jammer, dat wordt dus een goed voornemen voor dit nieuwe jaar, altijd fototoestel meenemen.  Ik weet nu al dat daar niets van terecht komt.  Dan komen we weer voorzichtig in beweging en de vos vlucht pijlsnel weg, onder een hek door naar voren waar wij vandaan zijn gekomen, op weg naar een prooi, wie weet de kippen van de buren.........


- the pictures I made in the afternoon on the same spot -

1st of January, the first morning of the new year, after a very short night Snarf is nagging me outof bed.  
Snarf is not really crackproof.  When he was trained as a puppy, he could stand cracking, for he knew within the shortest moment that the dogtrainer was responsible for the cracks. After the first fright he jumped cheerful at the dogtrainer and looked at her : "That was you, I know".  But in real life he darts off by the slightest strange sound, dives into the trenches or rushes into the bushes, direction home or car.  So you see, a noisy oldyears eve and night with all the shrieking and cracking is not Snarf's cup of tea, I'll go you one better than he hides himself  shivering and panting under the table, under my desk, in the toilet or in the bathroom.  Normally he sleeps in his basket in the kitchen but this night he is allowed in the bedroom and sleeps on the foot-end of the bed. At about 5 o'clock when we are just settled down to sleep Snarf wants to go out for a pee, last time was early afternoon day before. After this break we go to sleep again for some time I hope, but just a few hours later I feel a paw on my shoulder, it's hardly light outside and I try to keep myself sleeping.  But than I get a wet nose in my face and he starts kicking me with his paws following by using me as a trampoline. I raise my voice and say:  "Go to sleep".  He is very obedient and immediately curls himself up on the end of the bed .  Only for a few minutes and than he starts again but this time my husband is his victim, in this way it goes on for a while until I get up tired. It's my turn to go for early morning walk with Snarf. During holidays, F. and I go by turns. All right, I like to get up in time and I also like the fresh air of the early mornings, but there are special days.......... 
I have to put on my rainhat for the rain is coming down in buckets, but when we are outdoors together we enjoy it as much as always. It is mouse-quiet, not the so called calmness before te storm, but the silence of the calmness after the storm.  We walk with stick and ball, soaked of rain, between glasshouses full of orchids and paprikas, along horse-stables, meadows and woodland to an open grass-land, where Snarf likes playing ballgames and jumping across ditches. 


The lovely Sebright chickens of our neighbours are sometimes visiting our place.

Than all of a sudden I catch sight of something.........on the other side of the water-course along the glasshouse I see a FOX running. He runs in the same way as our sheepdog, low on the ground and fast, I stand stock-still and look..........Snarf is behind me and is standing still in the same way like me. When the fox is right opposite us, he stops, sits down and has a look at us.......
Oh, why have I left my camera home, I could have made lots of pictures of the fox.  It is a shame, but this will be my good intention for this new year, always take your camera.  I know already that it will not happen.  When we are moving again the fox runs swift as an arrow, crossing a gate in the direction we came from, on his way to a prey, may be our neighbour´s chickens.......


14 opmerkingen:

  1. heerlijk zo'n ochtendwandeling, al kost het wel even wat moeite om op nieuwjaarsmorgen zo vroeg je warme bedje uit te komen;)
    wow die vos, schitterend lijkt me dat!! heel jammer van je fototoestel, maar dat zul je altijd zien.. gelukkig staat dit moment nu wel op je netvlies gebrand:)

    lieve groet, Tjits

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Maar jij hebt hoe dan ook een vos gezien en dat
    is best heel bijzonder.

    Groetjes Ans

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat beschrijf je dat heerlijk hoe Snarf je wakker maakt en niet meer ophoudt.
    Maar je had een spannende ochtendwandeling. Lijkt me prachtig om te zien. Het levende bewijs van het loslaten van vossen in het wild. En dan sta je daar alledrie met de haren overeind.
    Het laatste plaatje vind ik wel leuk, alhoewel ik hoop dat de kippen ongemoeid blijven!

    Lieve groet,
    Gerry

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ja soms is het smorgens moeilijk he om op te staan om met de hond op pad te gaan. Maar dat is spannend dat je een vos tegen kwam, jammer dat je geen foto hebt ja................liefs.Conny

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hoi Janneke, wat weer een leuk en herkenbaar logje! Dat is altijd zo leuk met jou, het is een feest van herkenning! Fiep was panisch, omdat we haar rust gunden hadden we de bench in de kamer gezet. Midden in de nacht een onverlaat met een soort van bom, nou ik hóórde de bench in de kamer. Er weer uit: totale paniek en hondje los...
    Vorige week ging DH met de hondjes uit wandeen en kwam helemal dol terug. Fiep stond te blaffen bij een braamstruikje, Sam en Jet natuurlijk ook op de neus erbij... Pas toen DH ging kijken wat er aan de hand was kwam Reintje tevoorschijn, nou het was een dikke rekel zei DH.... Ook hij baalde dat hij zijn fototoestel niet bij zich had... Dat we nog veel van zulke momenten mogen delen in het komende jaar Janneke!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. I just really enjoyed your narrative, telling of Snarf. He should feel loved. I know exactly what you mean about not taking the camera along. Many a time I have headed back to the house to get the camera, knowing that the moment had already passed. And let me tell you that photographing Mr. Fox is tricky. Hope he didn't get your neighbors' hens. Janneke, I have enjoyed your blog all year and appreciated your kind comments. I look forward to another year of friendship. Happy New Year.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wonderful story Janneke, you should write a book about your adventures with Snarf. I also forget to take the camera with me sometimes and regret it. I think there is always something that catches the eye and must be photographed.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Zo zie je maar wat een impact het vuurwerk heeft op huisdieren. Tja, jammer dat je je fototoestel niet bij je had, al was het maar je mobieltje...

    BeantwoordenVerwijderen
  9. A very Happy New Year and all the best for 2013! I really hope you have your camera with you next time you see the fox, you take beautiful photos:~))

    BeantwoordenVerwijderen
  10. We have foxes in our garden sometimes too.

    Thank you for your visits and wishing you a Happy New Year!

    Carolyn

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Janneke, I enjoyed reading your post. I smiled, and you know why? Last night, our dog did the same: we needed to get up 3 times to let him out, at night. He started to bother us at 3 a.m. I couldn't go to sleep again...
    How lucky you were to see that fox! He was curious!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Die lieve Snarf zorgt ervoor dat je een heerlijke ochtendwandeling kan maken, Janneke !
    Een vos van kortbij ... inderdaad spijtig dat je je fototoestel niet bij had, ik heb het ook niet altijd bij me hoor :-)
    We hadden 2 oude kippen, zo'n 17 jaar oud, ze zijn vorige zomer waarschijnlijk doodgebeten door een vos, eentje lag dood en de andere hebben we niet meer gevonden ... ik vond dit zo erg, die arme lieverds ...
    Hier ook alweer regen en nog eens regen ...
    Fijn weekend,
    Sylvia

    BeantwoordenVerwijderen
  13. A lovely story and what a beautiful picture of the sky - I hope the hens were missed by Mr. Fox.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. I suppose the fox was just as surprised of you as you were of him - and obviously as surprised as Snarf! I am surprised Snarf didn't take off after him! I hope you get to see the fox again - this time with your camera!

    BeantwoordenVerwijderen